COMMENTAAR (Krimpadvies voor christelijke instituties)

Wanneer het CDA opnieuw een grote verkiezingsnederlaag leidt zal het bestaansrecht van deze partij op de agenda komen. Want wat is het bestaansrecht van een partij die een brede volkspartij wil zijn, wanneer het brede volk het af laat weten? Dan verdampt het verschil met de Christen Unie. Met de teloorgang van het CDA gaat één van de belangrijkste christelijke instituties van ons land onderuit. Dat vind ik jammer, maar het is ergens ook onvermijdelijk, want nog altijd leven de christelijke instituties boven hun stand. Het CDA heeft de laatste twintig jaar kiezers getrokken die in steeds mindere mate een band hadden met het christendom. In de periode 2002-2006 incasseerde het CDA zelfs een ruime Fortuyn-bonus van verontruste kiezers door Balkenendes pleidooien voor ‘normen en waarden’. Om wat voor reden ook is die periode voorbij. Christelijke politieke partijen zullen binnenkort nog 10% van de kiezers trekken.

Ook het christelijke onderwijs leeft boven zijn stand. Het merendeel van de leerlingen en hun ouders hebben geen band met de kerk. Op zich is dat niet zo erg, maar de laatste jaren zijn ook docenten die een band met de kerk hebben een minderheid gaan vormen. Ook de meeste medewerkers van de NCRV en de KRO hebben geen binding met het christendom. Organisaties waarvan het merendeel van de betaalde krachten de doelstellingen niet draagt, hebben geen lang leven.

Het vreemde is dat iedereen het ziet, maar dat niemand hier verantwoordelijkheid neemt. Alsof iedereen alleen met zijn eigen partij, kerk en school bezig is. Maar een levensvatbare christelijke zuil is belangrijk voor de plaats van het christendom in onze cultuur.

Laten we in ieder geval de tering naar de nering zetten. Drie christelijke politieke partijen, zes christelijke omroepen, duizend christelijke scholen, het is niet meer bemensbaar. Alle energie en aandacht gaat zitten in de vraag hoe je medewerkers motiveert voor zaken waar ze toch niet voor gemotiveerd zijn.

Veel beter is het om gemotiveerde christenen samen te laten werken. Niet om een gelijkhebberig, wereldvreemd blok te vormen, maar om kennis, creativiteit, geld en energie te concentreren. Zo kunnen nieuwe ideeën met kwaliteit en slagkracht worden geboren. Laat er in plaats van de halfzachte fusie tussen KRO en NCRV toch gewoon één christelijke omroep komen. Waarom werken de wetenschappelijke bureaus van de SGP, CU en CDA niet intensiever samen, als voorbereiding op een verdere concentratie? Laat christelijke scholen ruimhartig ontkleuren, want het is voor een christelijke leraar beter om in een gemotiveerd team te werken, dan steeds degene te moeten zijn naar wie gekeken word als het onderwerp ‘Paasviering’ ter sprake komt. Tenslotte is het van belang dat de kerken zelf ruimhartig oecumenisch blijven en ook oecumenische projecten ondersteunen die hun niet zo goed uitkomen.

Coen Wessel