Hoofdbestanddeel van dit nummer vormt het interview dat redacteuren Coen Constandse en Willem Maarten Dekker hadden met hun oud hoogleraar in Utrecht H.W. de Knijff – geen onbekende voor ons blad, die wij dit jaar als zomergast begroeten. De tijd van de grote theologen mag dan voorbij zijn, zoals De Knijff stelt, zijn woorden ademen gelukkig nog steeds een denken dat mede ten grondslag heeft gelegen aan In de Waagschaal. De Knijff blikt terug: op Barth, op Miskotte, op de noodzaak van geestelijke vorming en de ‘Doorbraak’ en de huidige student die hier niet veel meer van afweet – maar het best zal begrijpen.

Kees Doevendans en Udo Doedens gaan verrassend door op een thema dat bij De Knijff terloops opduikt: theologie en architectuur. Stedenbouwkundige Doevendans stelt dat de architectuur van de kerk de lege ruimte tot haar wezen heeft (en dus geen knus pied à terre van God is!); in zijn cultureel gewicht blijkt Doedens onder de indruk van ‘zijn’ kerk in Gouda als de poging een permanente beeldenstorm in glas te vangen. Reden genoeg om zo’n raam ook af te beelden, in groot formaat. Bedenk, ook aan papier kun je je snijden…

Theo Witvliet schreef een mooi boek over Martin Buber, als een van de denkers die aan het begin van 20^e eeuw op zoek ging naar nieuwe paden. Hij werd bekend om zijn ‘Ik en Gij’, maar ook zijn vertaling en de term ‘godsverduistering’. Christiane van den Berg bespreekt het boek met waardering. En wij gedenken ook 40 jaar Charta 77. Peter Morée, sinds zijn studie theologie nauw betrokken bij de CSSR en al jaren woonachtig in Praag, geeft interessante achtergrondinformatie over het heikele bezoek destijds van Max van der Stoel (als mensenrechtenactivist in het buitenland meer geëerd dan bij ons). En over de Tsjechische Kerk, die bij monde van haar synode haar rug recht hield. Of halfrecht, wie zal het zeggen.

Politiek eveneens in het commentaar van Coen Wessel, die de graagte onderzoekt van huidige politici om morele thema’s aan te snijden. Een afgrenzing tegen Allah zou hier wel eens meer de hand in kunnen hebben dan u denkt. Zelf had ik tot slot de beurt voor de meditatie, maar de pen stuurde mij naar een gedicht. Wie in Naïn is geweest, moet hoe dan ook voortaan spreken van leven uit de doden.

Lezer, we zijn er weer op 9 september. Een goede voortgang van de zomer zij ons gewenst.

Wessel ten Boom

 In de Waagschaal – rug recht, hoofd gebogen