Mag ik u waarschuwen? Wie het gesprek tussen Elbers en Van Ekris in dit nummer leest – het is feitelijk een voortzetting van een deze zomer op de boekpresentatie van K.H. Miskotte: Te midden van het tumult begonnen gesprek – blijft erover malen. Op vriendelijke toon worden een aantal stevige vragen gesteld die de prediker, de preekvoorbereiding en de actualiteit van het kerk-zijn raken. Het nodigde mij uit de meester zelf er weer op na te slaan en te mijmeren over diens typering van geloof cq. bevinding als ‘gedurige wankelmoedigheid’. Rosalie Israël beschrijft hoe ‘zijn’ kerk in Amsterdam conviviale trekken heeft gekregen, Egbert van der Stouw deelt vanuit diens betrokkenheid bij de kerkelijke praktijk zijn leeservaring.

Ook de bijdrage van Jantine Nierop bepaalt ons bij de oprichter van dit blad. In de discussie rond de transgenderwet blijkt diens kritische denken over de zin van het Oude Testament verrassend actueel. Waardevol hoe Nierop ons hier denkstof aanreikt in een discussie waarin theologen veelal zwijgen. Jan Bruin waagt zich in een lopende kerkelijke discussie, waarin veel kaarten al lijken geschud en beroepsprofielen worden uitgewerkt, met een verrassend en vergaand voorstel. Kan het nog anders?

Verder is er een mooi impressionistisch portret van Karel Eykman van de hand van Ad van Nieuwpoort – alweer vier jaar geleden lieten we Eykman, Rotterdammer in Amsterdam, als zomergast uitgebreid aan het woord.

Kees Doevendans beschrijft hoe hij op monumentendag wandelde door de denkbeelden van voorbije tijden, die soms ook nog onder ons leven. Intrigerend blijft ook dat welhaast mytische en hybrische fenomeen van het panopticum.

Meditatie en commentaar bepalen ons indringend bij de schrift en de tijd. Wie nog meer gesprek wil, weet u welkom op 11 november in Woerden!

Peter Verbaan

In de Waagschaal, jaargang 51, nr. 10. 15 oktober 2022