COMMENTAAR (Polen)

In de Poolse helft van Görlitz staat het Jacob Böhme-museumpje. De gepensioneerde leraar geschiedenis was blij met mijn interesse in deze 16e eeuwse schoenlapper-theosoof en gaf in zijn beste Duits en Latijn vooral een college Poolse geschiedenis. Wij werden dikke maatjes, totdat mijnheer over de Joden kwam te spreken en verklaarde dat het internationale bankwezen geheel door Joden bestierd wordt. Het werd een koel afscheid op een snikhete dag.

Bij de grens wilde ik goedkoop tanken en werd geflest door de Poolse pomp. Betalen in euro’s was niet mogelijk, alleen met bankpas. De eerste keer blokkeerde mijn pas, en na voor de tweede keer mijn pincode te hebben ingetoetst, bleek thuis het bedrag twee keer te zijn afgeschreven.

Bij de eerste de beste tweesprong greep het crucifix mij aan. Nu begrijp ik best de kracht van het lijdende Poolse land dat is gevierendeeld als haar Heer op elke kruising, maar helemaal koosjer vind ik het niet, die alomtegenwoordige waas van lijdzaamheid en kuisnagels.

Is het Westerse arrogantie om van dit Polen verre te willen blijven, en dus helemaal niet staan te juichen bij een EU? Ik zou niet weten waarom. Echt arrogant is pas de gedachte dat de Oosteuropese landen met de komst van voldoende Mc Donalds en de parlementaire democratie wel vanzelf net als wij zullen worden.

Maar, vraag je met een latte machiatto in de hand, wat heb ik met een Poolse antisemiet te maken?

WtB