VAN DE REDACTIE

Het was Frans Breukelman die aan de hand van de ‘geslachtslijsten’ in de eerste hoofdstukken van Genesis sprak van het leven ‘ante et post primogenitum natum’, voor en na de eerstgeborene, tegenover het leven ‘ante et post dilivium’, voor en na de zondvloed. Niet de ramp maar het uitroepen van de naam van de eerstgeborene mag het ritme van onze dagen bepalen! In deze waagschaal een artikel dat zeer bewust wel ‘de ramp’ thematiseert als een allesbepalend, juist voor de kerk onontkoombaar gezichtspunt, omdat zij aan haar eigen geloof sterven moet. Axel Rooze, student, zond ons een essay toe, met geen makkelijke stof, maar wel een stof die doet denken aan de ‘onmogelijkheden’ van de jonge dialectische theologie – dus waar hoort dit anders thuis dan in onze kolommen? Vandaar een ‘zomeressay’ dat deze keer onze gebruikelijke lengte ver overschrijdt.

Franc de Ronde was negen jaar toen de muur viel, maar dat belet hem niet in te gaan op de gebeurtenissen in het najaar van 1989, toen God meer werd gehoorzaamd dan de mensen, als richtinggevend voor alle tijden. Lowik Schoch was al wat ouder destijds, maar de ontmoeting met Oost Europa blijft nog steeds bijzonder, zo maakt hij duidelijk. Je zou kunnen zeggen: de menslievenheid waarover Den Boer mediteert, krijgt in de gestalte van de hartelijkheid zo vaak handen en voeten in de contacten met Oosteuropese vrienden.

De ramp van Noorwegen dreunt door en na. Udo Doedens gaat in op de kracht van het fascisme die we in het huidige populisme maar al te zeer herkennen, en vraagt naar de kerk als de plaats waar de onbepaalbaarheid van de toekomst niet leidt tot paniek en agressie, maar tot een ‘geknikt’ leven. In zijn commentaar wijst At Polhuis in dit verband nog eens op de zojuist verschenen vertaling van Barths ‘Religion ist Unglaube’. In de religie is het de mens die zich groot maakt, en alleen de stem van de Ander kan ons hier uithalen.

Na het brood komen de schulden. Rochus Zuurmond gaat in zijn uitleg van het Onze Vader in op de schuldvraag, en waarschuwt voor het gevaar Gods vergeving van ons vergeven afhankelijk te maken. Hoe nodig het is dat ons onze schulden worden vergeven zou de aanhoudende crisis ons overigens wel eens duidelijker kunnen maken dan ons lief is – omdat we veel te weinig hébben vergeven. Zodat we toch weer bij het brood uitkomen. Van Ruler was een theoloog voor wie dit brood trouwens heilig was. Ondergetekende las een proefschrift dat onlangs over diens theocratisch visioen verscheen en prijst Van Ruler als ernstige fantast. Willem Maarten Dekker zat in de collegebanken bij Eberhard Jüngel, las een proefschrift over hem en duikt in de onontkoombare vraag of elke spreken over God metaforisch is.

Voor wie dit nog niet fantastisch genoeg is: Op Goed Gerucht houdt op 16 september alweer haar 24^e studiedag, dit keer over ‘Wellness & de ziel’. Sprekers zijn onder meer Joke Hermsen en Renée van Riessen. Meer informatie op ^{www.opgoedgerucht.nl.} 

In de Waagschaal – al 65 jaar een metafoor Wessel ten Boom