VAN DE REDACTIE

Het doet ons deugd te kunnen melden dat onze laatste actie voor nieuwe abonnees vrucht heeft afgeworpen. In tijden van nood leert men zijn vrienden kennen! Maar juichen wij niet te hard: elk jaar worden we helaas ook weer getroffen door opzeggingen, en dat niet alléén door de erven van oud- en oudstgedienden. Graag gaan wij dus nog door met het maken van vrienden.

Op 10 december van dit jaar was het veertig jaar geleden dat Karl Barth overleed. Veertig jaar nog maar! Barth is wel eens de kerkvader van de 20e eeuw genoemd. Dat komt natuurlijk uit de koker van een protestant, want een kerkvader is van alle eeuwen, of helemaal niet. Maar een vriend van In de Waagschaal was hij in elk geval.

Over Barth gesproken: Arie Spijkerboer las met wat gemengde gevoelens het nieuwe boek van Gerrit de Kruijf over christelijke ethiek, en stuurde hem een preek als uitnodiging tot reactie, wat inderdaad gebeurde. Preek en reactie staan hier afgedrukt. Een liedje over Jezus van Ad den Besten vormt hun scharnier.

Volgens menig kindernevendienstjuf vieren we met advent dat het straks kerstmis wordt. Rochus Zuurmond vervolgt zijn serie over het Apostolicum en herinnert ons eraan dat we Jezus zelf mogen verwachten, en stelt vragen bij het gangbare onderscheid tussen komst en wederkomst. Ook Bernard Prakke mediteert over het kerstverhaal en steekt de loftrompet op Haendel. Hoogstliturgisch kunnen we In de Waagschaal niet noemen, maar dat wil nu ook weer niet zeggen dat we met Calvijn kerst maar willen afschaffen, zoals u ziet.

Rien den Boer steekt ook een loftrompet: op het nieuw verschenen Buiten de vesting, een vervolg op het vertaalproject van Pieter Oussoren en zijn Naardense Bijbel. Dit keer zijn vele niet-canonieke boeken bijeengelezen en in nieuwe vertaling overgezet, waaronder het Sibyllijnse orakel, wat wel uniek mag heten. Een geschrift waar de Noord-Afrikaan Augustinus zich graag op beriep. Dat was pas een kerkvader!

De Zuid-Afrikaanse schrijver André Brink schreef een prachtige roman over Kakkerlak, een bidsprinkhaan, levend op de grens tussen heidendom en christendom, religie en geloof. Michiel Pronk dacht en schreef er over. Laura Reedijk vertelt aanstekelijk over het nieuwe Liedboek dat in de maak is, en geeft een kijkje in het schiftingsproces. Ds. Pieter Endedijk is vrijgesteld voor dit reuze karwei, dat zowel kwaliteit als breedte moet bewaken, en stelt ons hopelijk voor verrassingen als het moment daar is. Hoezeer de kerk de laatste decennia is veranderd, wordt ook duidelijk aan het stuk van Otto Kroesen die zijn laatste beschouwing geeft over het effect van de onvermijdelijke mondialisering van ons bestaan voor ons kerk-zijn.

At Polhuis houdt van klare taal en schrijft zijn commentaar bij Mumbai. Wie nog eens wil nazoeken wat van hem en anderen in de afgelopen jaargang is verschenen, krijgt de inhoudsopgave cadeau.

Tot slot: kerkvaders blijven, redactiesecretarissen komen en gaan. Onze voorzitter staat stil bij 16 jaar Rens Kopmels en dankt hem in dit nummer, ongetwijfeld namens zeer velen, van harte. Ondergetekende hoopt het stokje naar behoren over te nemen.

Wessel ten Boom