VAN DE REDACTIE

Hoeveel lezers van In de Waagschaal zouden bij de afgelopen verkiezingen D66 hebben gestemd? Ik vermoed niet zoveel. God en de kenniseconomie – dat gaat toch niet echt samen. De vraag lijkt me zelfs of economie en kennis wel zo eenvoudig samengaan. Waarschijnlijk moet je een echte liberaal zijn om tot deze hogere vorm van gnosis te komen. Dat brengt ons tot de vraag wat eigenlijk waarheid is, en daar precies wilde ik wezen.

Op 26 januari vond er op Hydepark een conferentie plaats onder de titel: ‘Voorbij de comfortzone. Predikant zijn in een seculiere tijd’. Twee predikanten van de Protestantse Kerk deelden een aantal stellingen uit over het predikantschap vandaag. U vindt deze hier in meer of minder bewerkte vorm terug, van Richtsje Abma (1966, predikant in Huizen) en ons redactielied Willem Maarten Dekker (1976, predikant in Mastenbroek). Wouter Slob en Gerrit de Kruijf, beiden hoogleraar aan de Protestantse Universiteit, hielden deze dag een achtergrondverhaal over de vraag wat ‘waarheid’ is. Wij leven immers in een, zoals Charles Taylor het noemt, ‘secular age’, waarin het als kerk niet meer mogelijk is je eenduidig op de waarheid te beroepen. Met welk begrip van waarheid kan een predikant dan werken? Dat beide sprekers hierin uiteengaan kan niet helemaal verbazen. Wat wél verbaast is dat de predikanten zelf geen last lijken te hebben van een seculiere tijd.

Rochus Zuurmond begint in dit nummer een serie over het Onze Vader. We kennen hem als een consciëntieus Schriftlezer die weigert de waarheid geweld aan te doen omwille van een (veronderstelde) domheid van de lezer. In een reeks artikelen zal Zuurmond de Nieuwe Bijbelvertaling van het Onze Vader doorvragen op haar bronnen en alternatieven vergelijken, om dit gebed zo veel mogelijk voor verdraaiing te bewaren. At Polhuis gaat door met zijn drieluik over Paul Cliteurs afwijzing van het monotheïsme. Het pleidooi voor een neutrale rechtsstaat staat, zo Polhuis, in de lijn van Barths beroemde paragraaf 17 van de KD. Past hierbij ook niet de geest van vrijheid, waarmee de knechten Gods hun dienstbaarheid vervullen, waarover Kopmels mediteert?

Jan Hovy bespreekt Maalstroom, van de stokoude Waalse schrijver Bauchau dat het verhaal vertelt van een leven na de oorlog. Laura Reedijk komt graag nog eens terug op Een huis voor de ziel van Henk de Roest, terwijl Daan Thoomes via Godfried Bomans en een knalpot in de Elzas mijmert over het verdwijnen van de puberteit.

In zijn commentaar is Polhuis kritisch op het Icco, en zeer kritisch is ook trouw Waagschaallezer Verschuer op de verklaring over Afghanistan in dit blad onlangs van drie (ex-)redacteuren. In het kader hiervan geef ik tot slot een klein stukje Augustinus over wat het wezen van een oorlog is: “Wat deugt er immers niet aan een oorlog? Dat zij die eens zullen sterven sterven, opdat de overwonnenen in vrede worden bedwongen? Wie dit verwerpt, handelt meer uit vrees dan uit geloof. Maar liefde tot doden, zich wreed willen wreken, een vijandige en onverzoenlijke geest, wild rebelleren, lust om te heersen en wat hier op lijkt – dat zijn de zaken die gelaakt moeten worden.” (Augustinus, Tegen de manicheeër Faustus XXII,74)

In de Waagschaal – is niet geschoten altijd mis?

Wessel ten Boom