Olterterperkring 1963-2003 – 40 jaar Fries leerhuis

bundel onder redactie van Jan Roest

Meppel 2003, 71 blz.

Rond 1880 kon je Domela Nieuwenhuis aantreffen in oude Friese kerken met een vlammend betoog over het socialisme. De gezapige christenheid werd geconfronteerd met de vraag of Jezus ook een verandering in de maatschappij gewild zou hebben.

Voor dat betoog kwamen de Friezen in groten getale opzetten. En het vuur brandde voort, b.v. toen in 1963 de Olterterperkring begon, nabij Beetsterzwaag om andermaal het licht onder de korenmaat vandaan te halen. En er ontstond een leerhuistraditie, die nu al 40 jaar in stand gebleven is.

Een herinneringsboekje van 71 blz. verscheen onder redactie van Jan Roest, een werker van het eerste uur. Kleijs Kroon was jarenlang de spil waar alles om draaide, hij gaf de inleidingen. In 1981 kwam Bert ter Schegget en daarna tientallen deskundigen met hun betoog.

Thema was altijd open en kritisch bijbel lezen, Miskotte behoorde tot de erflaters van de kring, waar men veel aan te danken had. De maatschappij dient geanalyseerd te worden, niet volgende week gereorganiseerd, maar te allen tijde doorlicht te worden. Geen oogkleppen als je de bijbel leest, maar een open oog. Dan moet je soms dwars liggen, want het sterkste wapen van de satan is zijn oorkussen, je slaapt in bij het kwaad en merkt er niets meer van.

De relatie met Israel was voor de kring steeds belangrijk. De bijbel als joods boek en wij als kerk nooit meer dan een tak van de wilde olijf, die zijn sappen haalt uit de wortelstam van Jesse. Dat is niet identiek met een uniforme visie op de politiek in het midden oosten, maar wel een verplichting: het heil is uit de Joden. Het boek “De jongste zoon” van C.W. Mönnich met zijn weergaloze openingshoofdstuk “Dodenwacht” blijkt hier richtinggevend.

Vanaf 1987 breidde het Olterterper gebeuren zich sterk uit. Er kwamen ook themadagen met veel deelnemers. Het boekje geeft een lijst van allen die ooit het woord gevoerd hebben.

Open overleg over de bijbel in het besef van het bankroet van veel christendom. Die doelstelling hoeft zich voor zichzelf niet te schamen.

Kerkelijke uniformiteit en fantasieloosheid is er al genoeg.

Dit soort evenementen vormden voor mij een van de overwegingen om naar Friesland te verhuizen. Want de Friese stadhouder heeft destijds de reformatie met kracht en vreugde doorgevoerd en daar plukken wij nog de vruchten van.

Het christelijk geloof is alleen verkwikkend als het echt ergens over gaat en niet onder de schijn van gewichtigheid innerlijk leeg en versleten is.

Bernard Prakke