COMMENTAAR (Open Doors)

Zo af en toe verschijnt er in de pers een bericht dat Nederlandse Turken of Marokkanen terug willen keren naar Turkije of Marokko. Als argument daarvoor wordt vaak het verslechterende woonklimaat in Nederland genoemd. Steevast roept dat schuldgevoel en schaamte op bij met name links geori‘nteerde kiezers en met name gelovigen. Horen vreemdelingen zich hier in onze samenleving niet thuis te voelen? Zo’n signaal moet dan ook altijd weer serieus genomen worden. Het is zeker waar dat aan nieuwe Nederlanders hogere eisen gesteld worden dan enkele decennia geleden. Ik sta daar ook achter. Gaat het te ver?

Open Doors publiceerde onlangs een nieuwe lijst met landen, waarin sprake is van vervolging van Christenen. Op die lijst staat Turkije op de 30e en Marokko op de 31e plaats. Open Doors definieert ook wat onder vervolgde Christenen verstaan wordt. “Vervolging wil zeggen dat je niet vrij bent om je geloof uit te oefenen. Je wordt tegengewerkt om dat je christen bent. Of je moet aan regels voldoen die voor anderen niet gelden.” Gevangenisstraf en moord behoren tot de re‘le mogelijkheden. Gruwelijk zichtbaar werd het door de aanslag op de Kopten in Egypte. Het lijstje van Open Doors is onthutsend. Van de 50 landen hoort de overgrote meerderheid tot de zogenaamde islamitische landen.

Toch ook even gegoogled of er ook zo’n lijstje bestaat van vervolgde Islamieten. Ik heb het niet gevonden. Er is daarvan wellicht sprake op de Balkan, maar noch Amerika, noch Australi‘, noch Europa, inclusief Nederland worden genoemd. In onze samenleving mogen Islamieten ongestoord en beschermd door de overheid hun gebedsdiensten houden. De grote, nieuwe moskee enkele honderden meters van mijn woonhuis getuigt daarvan.

Schrijf ik dit nu om daarmee de superioriteit van onze samenleving nog eens te beklemtonen? Daar gaat het mij niet om. Ik snap degenen wel die zeggen moeite te hebben met het huidige klimaat. Waar ik grote moeite mee heb, is de suggestie dat het in Turkije of Marokko zo veel beter is. Het is feitelijk onjuist. Wat belangrijker is, teruggaan lost uiteindelijk niets op. Integendeel, de dreigende scheiding tussen de culturen/religies wordt er alleen maar door versterkt.

Tegen deze achtergrond ben ik blij met de steunbetuiging van Islamitische organisaties in Nederland met de Koptische Christenen. Daaruit blijkt dat deze organisaties beseffen dat de vrijheid van godsdienst die hen ten deel valt, ook dient te gelden voor geloven die vreemd voor hen zijn. Als je op die vrijheid een beroept doet, dan dien je er ook voor op te komen als die voor anderen door anderen bedreigd wordt, ook als die bedreigers zich beroepen op de Islam.

Op die manier druk je uit dat je deel wilt uitmaken van de Nederlandse samenleving en pal wilt staan voor de daarmee gegeven verworvenheden. Door zo te handelen worden deze Islamitische organisaties een voorhoede van een Europese Islam, die een voorbeeld kan zijn voor de geloofsbroeders en zusters in de landen die nu nog op het lijstje van Open Doors voorkomen. Dat is een hoopvol teken. Het lijstje van Open Doors kan veranderen.

At Polhuis