Heb het over ons. Stel ons gerust.

Zozeer zijn wij over ons ontdaan

dat we niets, nee niets meer willen

dan voor de spiegel staan

en onszelf bezien, de dikke billen

dun noemen, de magere armen

rond, en daarin ruim worden bevestigd

door een vreemde mond.

Heb het over ons. Spreek, ofschoon wij

jou souffleren, onze tekst

of jij het zegt, o lieve echo,

goed gevoel, niets is er meer

van onze dienst dan dat

degene op de hoogste stoel

ons spreken en ons bidden redt

en zijn kruis bij ons kruisje zet.

Met een aasbak adjectieven

halen wij de wereld in,

o goede god, o lieve kind,

o vreselijke dementie.

Wij geven je je woorden vast

zodat je straks ons niet verrast

en ons ons laatste fort ontneemt,

de warme sympathie.

Wij zien heus wel het vuur, de berg,

de rots, het water. Laat het

ons de maat niet nemen

want het zwijgt, het ziet ons naakt.

Heb het over ons. Wees rijm,

wees spons, wees ondoor-

dringbaar onvoorwaardelijk

gietijzeren eiderdons.

Udo Doedens

In de Waagschaal, nr. 6, 8 juni 2024