De gesprekken

Kerstmis 1962 schreef Barth in een consumentenblad een artikel over “Gods geboorte”: een reeks “vragenbeantwoordingen en interviews was de oorzaak dat hij voorlopig niet toe kwam een “rustend leven” te leiden”: “ik houd van zulke gesprekken: ze vormen nu eigenlijk een wezenlijk bestanddeel van mijn leven!”
“Ik geloof dat de tijd van de grote voordrachten een beetje voorbij is. Wat wij in de theologie en in de kerk nodig hebben zijn – nl. mag ik dat stomme woord eigenlijk niet opnieuw gebruiken: “gesprekken”, met elkaar praten en met elkaar proberen tot een antwoord te komen in plaats van dat de een de ander iets tracht te verkondigen alsof de Heilige Geest het hem heeft gedicteerd.”
In november 1962 had Barth zo’n gesprek met de propagandisten van de Bond van Geheelonthouders in Bazel (“Evangelische wijsheid”), in januari 1963 met oecumenische studenten uit Bossey ook in die maand met studenten uit Zürich evenals met leden van de gereformeerde Bruderholzgemeinde.
Een interview met veel nagesprekken over “Wij zijn ons niet bewust van onze betrekkelijkheid” (Barth had gezegd dat de Zwitsers dreigden de dorpsgekken van Europa te worden!).
In de maand mei 1963 (en nog tweemaal later in het jaar) had hij interviews en gesprekken in Parijs, o.a. in de Theologische Faculteit en later met 120 predikanten over zijn “Einführung in die Evangelische Theologie”.
In juni 1963 kwamen 74 leden van de kerkelijke Broederschap in Württemberg voor een gesprek van een hele dag over “de politieke dienst van de christenen” bij hem bijeen.
Na de vakantie gaf hij in september 1963 een interview over de “Stellvertreter van Rolf Hochhuth (voor een Bazelse krant).
In oktober 1963 een interview voor de BBC.
Op 12 oktober ontving hij een groep studenten uit Göttingen (waar hij in de twintiger jaren hoogleraar was) voor gesprekken over 1. de opvatting over de bijbel, 2. de menselijke vrijheid, 3. de wetenschappelijkheid van de theologie en 4 de exchatologie in het denken van Barth!
In oktober 1963 een interview over de haast 30 jaar oude “Thesen van Barmen”.
Op 4 november 1963 had hij een discussie met Rijnlandse jeugdpredikanten over soortgelijke vraagstukken.
Midden november 1963 had hij een vragenbeantwoording in een klein protestants zusterklooster in Gelterkinden.
Al deze gesprekken vonden in een vredige, soms zelfs opgewekte sfeer, soms onderbroken door luid gelach – met uitzonderling van het gesprek met de Rijnlandse jeugdpredikanten: het kwam tot een heftige woordenwisseling t.a.v. de Bultmann-kwestie waarover de leden van de groep het onder elkaar erg oneens waren.
Bij die gelegenheid heeft “een jongeman mij toegeroepen: “professor, u hebt geschiedenis gemaakt, maar nu bent u ook geschiedenis geworden! Voor ons jongeren, doemen echter nieuwe kusten op!” “Ik heb hem geantwoord: “Mooi, dat hoor ik graag, vertel ons eens iets over deze nieuwe kusten! Hij kon ons jammer genoeg niets daarover vertellen. Er zijn tegenwoordig mensen die ons luid genoeg zeggen dat bijna alles anders moet worden. Als God het hun zal zeggen, als zij het zich door God zullen laten gezeggen, en als zij het dan ook aan anderen zullen kunnen zeggen, dan pas zal de zaak aangaande het openbreken van de kerk serieus en geloofwaardig worden.”