Karl Barth, Ad Limina Apostolorum, EVZ-Verlag, Zürich/Callenbach, Nijkerk 1967, 66 blzz.

Onze recensie komt wel erg laat. In ons blad niet alleen, maar zelfs in de grote pers is aandacht gewijd aan dit opmerke­lijk staaltje van Barths vitaliteit. Barth nodigde zichzelf na zijn 80e verjaardag naar Rome uit om meer te horen over de achtergrond en bedoeling van de con­cilie-teksten. Eerst geeft hij een sappig verslag van dat bezoek en dan volgen als hoofdzaak de ongeveer 80 vragen die hij aan deskundigen in Rome heeft voor­gelegd. De vragen zijn zo belangrijk en raak, dat de lezer niet begrijpt waarom de antwoorden als vertrouwelijk moesten worden beschouwd en dus niet worden gepubliceerd. Maar misschien wilde men de indruk vermijden dat de curie het recht zou hebben, de documenten gezag­hebbend te interpreteren. Het derde ele­ment is Barths visie op de kracht en zwakheid van de constitutie over de goddelijke openbaring. En het vierde een brief van Barth aan een r.k theoloog waarin hij argumenteert, dat de Mariologie een afstervende zaak is. Wat Barth hier doet, beschouw ik als precies die houding en dienst jegens de r.k kerk en theologie, die deze van protestantse kant mag verwachten.

Henk Berkhof

In de Waagschaal, jaargang 22, nr. 26. 16 september 1967