VAN DE REDACTIE

Onder de uiteraard aan Miskotte herinnerende titel ‘Kleine tijdspiegel’ vindt de lezer dit keer van alles wat, waaronder opvallend veel kleine stukken. Het is altijd afwachten wat er binnenkomt, en hoe de verschillende stemmen verrassend genoeg iets van een ‘consonans’ gaan vormen, dat laatste liever eigenlijk dan een heuse symphonie. Misschien dat de vraag waar we eigenlijk staan dit keer een onbedoeld verband legt. Hoewel, wil de lezer überhaupt nog ergens staan?

Vanuit Harderwijk schreef W. Buitenhuis een open brief aan C. ter Linden met daarin een broederlijk vermaan om als vrijzinnige niet wijzer te willen zijn dan profeten en apostelen. Dit uiteraard naar aanleiding van Ter Lindens laatste boek Wat doe ik hier in Gods naam? en het gesprek hierover in In de Waagschaal (42/8, 43/1). Marijke van Selm bespreekt twee boeken van Christa Anbeek, bijzonder hoogleraar Remonstrantse theologie, die verslag doet van haar spirituele zoektocht nadat de dood herhaaldelijk ingreep in haar leven. Van Selm kan Anbeek volgen, maar: biedt het geloof niet toch meer dan alleen her’nnering aan geborgenheid? Alex van Ligten verhaalt van een kerkdienst waarin het zonder schroom ging over het ‘verzoenend bloed’ – het zijn niet direct Van Ligtens woorden, en toch hebben ze een heilzame werking op hem, zo stelt hij zelf verrast vast. Hoe ontluisterend is het Amsterdamse peil dat we tegenkomen in het laatste boek van Franca Treur, en hoe graag zou Evert Jan de Wijer iets mee stamelen over een Vader die terugkeert. Waar we staan? Orthodoxie blijkt het parool niet te zijn, maar vrijzinnigheid voldoet evenmin. Een verlegenheid die Rens Kopmels op klassieke wijze thematiseert in zijn bijdrage ‘Leven op de bonnefooi’.

Orthodox? Vrijzinnig? Bijbels! was lange tijd het modewoord. Gerard van Zanden bespreekt met sympathie het nieuwe boek van Ad van Nieuwpoort en Marco Visser, Tegengif. De kritiek die er ook is, is misschien samen te vatten met: de kerk is meer dan Bijbel en school alleen. Dogmatiek. Kees van der Kooi en Gijsbert van den Brink besluiten in dit nummer hun welwillende ontvangst van de kritiek die bij monde van vele scribenten is uitgeoefend in dit blad op hun Christelijke dogmatiek, waarvoor we hartelijk danken. We hebben de indruk dat al deze aandacht veel mede-lezers goed heeft gedaan. N.N. heeft er in elk geval om moeten glimlachen. Muziek. Bernard Prakke laat zien hoe je het nieuwe kunt waarderen zonder het oude overboord te gooien, en de gelijkenis van Jezus in de uitleg van Udo Doedens klinkt eveneens als muziek in de oren: wie ergens staat wordt aan het werk gezet. En verder nog in dit nummer: Coen Wessel en ondergetekende over Isra‘l-theologie, Bert van Kooij over een dichtende dominee en Balk relativeert de vraag waar we staan met zijn slotwijsheid: U hebt al lang gekozen.

We moeten afscheid nemen van Ciska Stark wegens te drukke werkzaamheden voor de PThU; die gunnen we haar van harte, maar het is wel spijtig. We zullen haar zeker nog wel eens tegenkomen. Ciska, het ga je goed!

In de Waagschaal – staan én gaan                           Wessel ten Boom