MIJN EXCUUS

 

Mijn excuus, eerwaarde theologen, voor mijn toon

die niet met het purper van uw toga’s strookt.

 

Ik lig te woelen en te draaien in de sponde van mijn stijl,

zoekend in welke houding ik mij prettig voel,

één die noch te godvruchtig noch te zeer werelds is.

 

Het moet een middenplaats zijn, tussen de abstractie

en het kinderlijke in, om serieus te kunnen praten

over de dingen die er werkelijk toe doen.

 

De katholieke dogma’s zijn eigenlijk een paar centimeter

te hoog, we gaan op onze tenen staan en dan

lijkt het ons een heel kort ogenblik alsof we zien.

 

Maar het geheim van de Drievuldigheid, het geheim van de Erfzonde

en het geheim van de Verlossing

zijn gepantserd tegen de rede.

 

Die vruchteloos iets aan de weet wil komen over de geschiedenis

van God vóór de schepping van de wereld, wil weten wanneer

zich in zijn Koninkrijk de scheiding tussen goed en kwaad voltrok.

 

En wat begrijpen in het wit geklede meisjes daarvan,

die hun eerste communie gaan doen?

 

Hoewel het ook voor grijze theologen iets te veel is,

die het boek daarom maar sluiten, zich beroepend

op de ontoereikendheid van de menselijke taal.

 

Maar dat is nog niet voldoende reden

voor gekweel over een lief kindeke Jezus in een bedje van hooi.

                                                                                                   Czeslaw Milosz

(uit: Theologisch tractaat, Atlas 2006)