VAN DE REDACTIE

U hebt het eerste nummer van jaargang 39 in handen. Graag vallen wij bij u in huis. Een tijdschrift heeft ten slotte iets van een vondeling waarover de lezer zich heeft te ontfermen, en als het goed is ook ontfermen wíl. En dat in deze winterkoude, nu ook in het afgelopen jaar het aantal abonnees gestaag omlaag gedruppeld is, plok–plok– als een smeltende ijspegel… Wáár zijn de nieuwe lezers, waar wij als sneeuwklokjes naar uitzien?

Van het beeld naar het woord. 100 jaar geleden verscheen het manifest van de futuristische schilders, een mijlpaal in de poging woord en beeld samen te laten vloeien, zoals ook Paul van Ostaijen een paar jaar later zou doen in zijn Bezette stad. Maar hoe gelukkig is dit huwelijk gebleken? Kunnen woord en beeld elkaar werkelijk raken, uitleggen, illustreren, zoals de tabloids suggereren? Wellicht zijn de lezers van In de Waagschaal te typeren als mensen die de crisis van beeld én woord herkennen, maar toch door alle crises heen een woord horen dat zuivert en opricht, dat alle beelden verbreekt en ons terugzet in de houding van het horen. Dat God spréékt, door onze beelden heenspreekt, is een notie die wij als redactie ook dit jaar graag zullen inbrengen.

Machteld de Mik mediteerde nog vóór kerst over echte sneeuw en menswording: beide brengen ongemak. Michiel Pronk, dienaar van het Woord, ziet in de gebroeders Van Dardenne twee beeldende dominees die eindigen met hoop. Dat woorden ook ónderling overhoop liggen en hoe moeilijk het daarom is een ander te begrijpen, wordt duidelijk uit de nieuwe discussie die zich heeft ontsponnen over Israël. Mijn artikel over solidariteit met de Palestijnen heeft veel reacties losgemaakt. Pettinga en Van der Kolk voelden zich verre van begrepen. Hun reacties zijn hier opgenomen. Wouter Klouwen heeft bedenkingen bij de gedachte dat God door welke staat dan ook zou kunnen spreken, en trekt aan de noodrem. Het gesprek wordt zeker voortgezet. Inmiddels is er een ‘kairos-document’ van Palestijnse christe-nen dat opnieuw vragen doet rijzen…

Dat het Hebreeuws een taal van het horen is, zoals vaak wordt gezegd, wordt actueel in de bijdrage van onze oud-redacteur André van Dijk, leraar Nederlands in Maastricht. Hij ziet met lede ogen aan hoe het Hebreeuws als de vanouds derde klassieke taal uit onze onderwijswet verdwijnt. Bart Gijsbertsen ziet de discussie over Marquardt doodlopen, en betreurt dat. Maarten den Dulk recenseert de studie van Willem van der Meiden over kinderbijbels, waarop hij onlangs (als eerste!) promoveerde. Piet de Jong, roer- en voorganger in Delfshaven, wond zich op over de bijdrage van Kopmels over de Wende. Wat hem betreft is over de hele of halve solidariteit met de ‘socialistische landen’ het laatste woord nog niet gezegd. Dan is er nieuws van de prijsvraag over Barth. De inzendingen zijn bekeken en de jury kwam met een oordeel. Dat de helft van de inzendingen uit de redactie zelf komt, ach ja… Verder het commentaar en, zoals aangekondigd, de index over 2009 voor de fijnproevers. Veel leesplezier!

In de Waagschaal – zuinig met beelden.

Wessel ten Boom