BLOKKER-BIJBEL (II)

Beste Bernard,

Nadat ik mijn brief aan jou per e-mail had verstuurd, betrapte ik mezelf erop dat ik elke dag mijn mailbox even nakeek om te zien of jouw antwoord er al was. Dat is heel ongebruikelijk, want meestal vergeet ik om te kijken of ik mail heb ontvangen. Zo gaat dat met een mens, als je iets van jezelf prijs geeft, ben je ook zeer gespitst op een antwoord, een reactie.

Jouw antwoord liet enige tijd op zich wachten, want zoals naderhand bleek, had jij je voor korte tijd in een klooster teruggetrokken.

Je begrijpt zeker wel dat ik je brief, toen die er eindelijk was met een zeker ongeduld, maar ook verwachtingsvol heb gelezen. Mijn ogen speurden in vliegende vaart langs de regels, zinnen en woorden. Ze dansten over het papier. Ze schoten over woorden en zinnen heen van voor naar achter en andersom. Op zoek naar een woord, een zin van jou die bij mij bleef haken. En waarop ik kon antwoorden.

Uit heel jouw antwoord aan mij spreekt een vastbeslotenheid en een vastberadenheid om toch vooral maar de loftrompet te steken over de inspanningen van Jan Blokker en zijn zonen.
Het feit dat de heren zich kritisch en onkerkelijk op bijbelteksten storten maakt dat zij in jouw ogen al met 3-0 voorstaan.

Het zegt over jou, Bernard, dat je een ruimdenkend en gunnend mens bent. Het is beter om mensen voor je in te nemen, ze te vleien, dan ze tegen de haren in te strijken.

Jouw antwoord aan mij laat ook zien hoe moeilijk het is voor ons binnenkerkelijken om echt het gesprek aan te gaan met de mensen die zich buiten de kerk ophouden. Dat is iets waarvan ik me meer en meer bewust word door onze briefwisseling over de Blokkerbijbel. Bang om defensief, suf, achterhaald over te komen, gaan we het echte gesprek met hen uit de weg.

Hoe verfrissend hun ongelovige, kritische omgang met de bijbel is, ervaar ik met name als ik de inhoudsopgave van hun boek lees. In korte, rake bewoordingen ondertitelen zij hun hoofdstukken. Het zijn die oneliners die mij nieuwsgierig maken om verder te lezen.

Zo laat Jan Blokker sr zijn hoofdstuk over Paulus apostel vergezeld gaan van het onderschrift ‘Het geloof dat bergen verzette’. Ik kan daar wel erg van genieten, maar wat kunnen wij daar verder nog meer aan toevoegen en tegenoverstellen. Je schrijft in je brief dat jouw speurtocht naar Elia in de Blokkerbijbel minder opleverde dan waarop je had gehoopt. Maar, waarom zwijg je over datgene wat je gehoopt had te zullen vinden. Ik zou zeggen Bernard erop af. Het Boek kan wel tegen een stootje, maar hoe zit dat eigenlijk met ons, Bernard, met jou en met mij. Daarover maak ik me nu toch wel wat ongerust.

Ik groet je en ben nu al benieuwd naar jouw volgende brief.

Machteld de Mik