De zoektocht naar wat het ambt in deze tijd betekent gaat onverminderd verder. Op verschillende plaatsen en ook in ons tijdschrift. De Miskottestichting belegde op allerheiligen een studiemiddag en u leest van de hand van minister van staat J.P.H. Donner en collega Wouter Klouwen twee bijdragen die bij alle verlegenheid de kern van het publieke en kerkelijke ambt weten te raken.

Verder beëindigt Rinse Reeling Brouwer in dit laatste nummer van het jaar zijn vijfdelige serie over Rowan Williams. In het spoor van mystica Theresa van Avila en de joodse geleerde Ochs brengt hij voor het voetlicht wat we van Williams kunnen leren omtrent theologisch lezen. Hans Ester bespreekt de vertaling van Rilke’s De sonnetten van Orpheus, van de hand van de in de laatste periode van zijn leven opmerkelijk productieve (en gelukkig nog altijd fitte!) Wessel ten Boom. Udo Doedens bezocht museum De Prinsehof en als goeie leerling van Miskotte herschrijft hij de tentoonstellingscatalogus: er is toch zeker verschil tussen kijken, zien en schouwen? Het viel Peter Verbaan op dat in het afgelopen jaar de naam van Roel Houwink geregeld opdook. Dat was reden meer over deze literaire figuur – en zijn min of meer toevallige ontdekking van Barths Römerbrief – aan de weet te komen.

Aan het einde van dit kalenderjaar nemen we van twee vertrouwde kompanen afscheid. Machteld de Mik- van der Waal heeft in woord en geschrift geregeld aan dit tijdschrift bijgedragen. Ze las literatuur die niet iedereen las, en hield ons – inderdaad, grotendeels heren theologen – steeds dicht bij de praktijk van de kerkelijke gemeente: de ene keer luchtte ze haar hart over dat gedoe rond de ‘start’zondag – en hoe bevrijdend was het dat te lezen; de andere keer deelde ze een consistoriegebed dat een ouderling uitsprak voordat ze de kerkruimte betraden – en dat bemoedigde dan op die momenten dat je heel andere ervaringen daarmee opdoet. Ook Coen Wessel gaat ons na jarenlange inzet en betrokkenheid verlaten. Zelf kijkt hij in zijn laatste commentaar terug op een decennium ‘de toestand in de (kerkelijke) wereld volgens C.W.’ Maar we herinneren ons ook heel andersoortige bijdragen van zijn hand die gelukkig op onze veelbezochte website terug te vinden zijn. We kunnen wel zeggen dat hij ons in de afgelopen decennia met zijn reflecties het meest heeft bepaald bij wat prijkt aan het begin van onze colofon als speerpunten: dat In de Waagschaal een tijdschrift wil zijn voor (theologie, cultuur én) politiek – ook in een tijdsgewricht van populisme en polarisatie. Machteld en Coen, veel dank!

In de nieuwe jaargang verschijnen we volgens planning weer begin januari. Wat zegt u: met hopelijk nieuwe levensinzichten? Dat stelde Willem Barnard eens aan de orde, staande aan een toog met een vriend. ‘Zeg, heb jij nog nieuwe levensinzichten?’ En zijn vriend repliceerde: ‘Niets dan bestendiging van het bestaande!’

Jilles de Klerk en Peter Verbaan

In de Waagschaal, jaargang 48, nr. 12. 7 december 2019