WAAR GAAT HET OM?

Hoe is het mogelijk dat Kune Biezeveld (en ook At Polhuis) van hun stuk raken door de woorden van Mohammed B.? (resp. in de nrs.12 en 11 van deze jaargang; red.) Hij spreekt heel gewone woorden voor een soldaat die doordrongen is van zijn plicht. Mohammed B. is een soldaat en hij doet wat een soldaat staat te doen. Dat zegt hij ook in zijn rede; die is eenvoudig en duidelijk. Niemand kan van een soldaat verwachten dat hij berouw toont of zegt ‘het niet weer te willen doen’ of meedogen toont met de getroffenen.

De profeet Mohammed wilde met het zwaard de wereld voor de islam veroveren. Zo deed hij en het succes omvat de goedkeuring van Allah. Zijn opvolgers gingen op die weg voort: Byzantium, Syrië (christelijke landen), ook Egypte en Iran vielen voor hun zwaard. Toen werd hun in Europa een halt toegeroepen en ze trokken zich terug op eigen terrein. Dan komt er een stilstand die ook achteruitgang was. Maar wij kwamen en wekten hen. Te beginnen Napoleon, toen wij en tenslotte Israël. Men ontdekte weer wat men wist -maar verzuimd had- en nam het zwaard weer op.

Vraag je een soldaat naar zijn beweegredenen? Vroegen wij de Hitler-soldaten naar hun beweegredenen? ‘Fürs Hakenkreuz auf blutig rot, ziehen wir mit Freuden in den Tod’ en was de SS-soldaat niet overtuigd van zijn gelijk? (En waren onze liedjes in de oorlog, ons denken en doen zo ‘humaan’?) Je doet mee aan Hitlers grootheidswaan of aan Mohammeds veroveringswaan.

Geloof en koran zijn nauwelijks meer nodig. Er is een systeem gegroeid. Je moet je religieuze plichten vervullen en handelen…als een moslim. Uit alle aandacht, vragen en zoeken onzerzijds laten we Mohammed B. zien dat hij gelijk had. Hij heeft gewonnen, want hij heeft ons allemaal in rep en roer gebracht: krant, televisie en tijdschrift houden niet op. Fijn voor Mohammed B. en zijn vrienden.

In de besprekingen van deze misdaad (volgens Nederlands recht een doodgewone moord, een misdaad) speelt het woord ‘geloof’ een rol. We spreken zelfs van ‘medegelovigen’ (wil dat zeggen dat zij in de God van Abraham, Isaak en Jakob geloven, of geloven wij in Allah? Eén van beide, anders klopt dat woord ‘mede’gelovigen niet.) Bovendien moeten we bedenken dat de islam aan het woord ‘geloof’ een andere vulling geeft. Bij ons is geloven ‘vertrouwen op of in’, maar bij hen ‘zichtbaar en hoorbaar meewerken aan de wereldheerschappij van Allah’. Daartoe behoren ook de zichtbare moskeën, de hoofddoekjes enz. En als de goede leider opkomt en zijn oproep doet, dan volgt men gehoorzaam; ook diegenen, die wij nu geseculariseerd noemen (arme pastores en psychologen!). En zo wacht het hele systeem alleen op macht.
Een lid van mijn gemeente was op tourisme in Egypte. In een klooster kwam hij in gesprek met een monnik. Hij vroeg hem: ‘Wij weten geen raad met de moslims, met de islam en jullie leven er nu al eeuwen mee, hoe doe je dat?’ Het antwoord luidde kort en krachtig: ‘Keep the faith!’

Niet pastores en psychologen, geen humaniseren van de bijbel, maar exegese en dienst aan de gemeente, die zo weinig meer weet; en zoeken wat ons de bijbel te zeggen heeft. (Dan blijkt ook het verhaal van de 42 knapen en Elisa, uit 2 Kon.2, -helaas maar half geciteerd en daardoor onduidelijk- helemaal niet moeilijk en geschikt voor de dag van vandaag. We zouden goed doen Gal. 6,7 er naast te leggen).

Daarover na te denken, daarvoor ons in te spannen zou dat niet bijbelser zijn dan ‘humaniseren’ en ‘psychologiseren’!? En zouden we ons misschien ook een beetje kunnen verdiepen in de islam? (Het mag dwaas klinken uit mijn mond, toch wil ik het zeggen: lees toch van Hanna Kohlbrugge ‘Der einsame Gott des Islam’)

Onze zorg is: wat waren toch de beweegredenen van Mohammed B. De zorg van Jan Koopmans was ten overstaan van het nationaal-socialisme: wat moet ik zeggen, zodat het Woord van Jezus Christus en zijn stem gehoord worden? De vraag ‘wat moet ik belijden?’ kwelde hem

Wordt het niet tijd om naar Koopmans te luisteren in plaat van ons druk te maken pver Mohammed B.?

Hebe Kohlbrugge